Baza składników: liść laurowy
Liście laurowe mają fantastyczny zapach i świetnie nadają się do wielu przepisów. Pochodzą z drzewa laurowego i używane są przede wszystkim jako aromatyczne zioło. Można je kupić świeże, jak i suszone. Występują także jako sproszkowana przyprawa. W domu mam nawet kilka doniczek, w których na parapecie rośną małe drzewka laurowe. Liście laurowe należy dodać na początku gotowania, ponieważ im dłużej się gotują, tym więcej czasu mają na uwolnienie smaku i umożliwienie mu zaparzenia potrawy.
Poza gotowaniem na wolnym ogniu w zupach i gulaszach, liście laurowe świetnie nadają się do nadziewania w zagłębieniu kurczaka przed pieczeniem, można je również dodać do płynu podczas gotowania ryżu. Zmielony na proszek liść laurowy stosuje się podobnie jak przyprawę.
Liście laurowe pochodzą z wawrzynu, wiecznie zielonego krzewu, który rośnie powoli w ciepłym klimacie. Rośliny uprawiane są do celów ozdobnych, suszone i wykorzystywane w kuchni. Najczęściej przepisy wymagają suszonych liści laurowych, które mają nieco silniejszy zapach niż świeże. Istnieją dwie główne odmiany kulinarnych liści laurowych: liście laurowe tureckie (lub śródziemnomorskie) i liście laurowe kalifornijskie. Najpopularniejsza jest odmiana turecka, o bardziej subtelnym smaku w porównaniu do liści laurowych kalifornijskich, które mają większą moc i lekko miętowy posmak. Rozróżnia je kształt liścia: turecki ma bardziej znany krótki i gruby liść w porównaniu z cieńszą i dłuższą sylwetką odmiany kalifornijskiej.
Świeże liście laurowe są na wierzchu lśniąco zielone, a od spodu jaśniejsze. Gdy liście wysychają, kolor staje się jednolity i przytłumiony. Smak również się intensyfikuje. Ponieważ liście laurowe nie są spożywane, smak jest bardziej związany z tym, co wnoszą do przepisu. Nie miękną podczas gotowania dlatego dodaje się je do różnych sosów lub w trakcie duszenia potraw. Przed podaniem usuwa się liście laurowe i nie spożywa się ich.
